Ingehaald worden door een vrouw. Erger bestaat er voor mannen niet. Nou ja, misschien toch wel. Ingehaald worden door een dikke vrouw.
Ik ga deze man de vernedering van de dag bezorgen. De kort blik opzij als ik naast hem rij. Ontzetting spat uit zijn ogen. Ik duw en trek nog wat harder. Mijn dijen weten niet wat ze meemaken. Zo, daar ben ik voorbij.
De Keutenberg is zo’n Limburgse heuvel die je van niet-fietsers geen berg mag noemen. Wie hem beklimt heeft geen adem over voor dit soort discussies. Een kloteberg van 22 procent, dat is het.
Nog zeker twintig meter hoger moet ik. Twintig eindeloos lange meters van 22 procent. Mijn hijgen is over gegaan in briesend gerochel. Als een dronken bejaarde zwalk ik over het asfalt. Mijn voet wil de draai maken die nodig is om de schoen los te halen van het pedaal.
Rechts voor mij klikt de berijder van de carbon Willier los. Zijn zilveren Spidi raakt het asfalt terwijl de wielen van de rood-witte fiets stil vallen. Verslagen wist hij het zweet van zijn voorhoofd. Een laatste man om in te halen. Meer heb ik niet nodig.
Marieke Monden 