Courage!

Hup! Zet ‘m op! Succes! Sterkte! In het Nederlandse polderlandschap slaat het nergens op fietsers aan te moedigen. Ja, in de regen misschien. Of als de wind fel van zee komt. Maar niemand die in zulk takkenweer bewonderend gaat stilstaan om de langs snellende fietsers toe te roepen. Bovendien, we missen het goede woord. Nee, dan de fransen. Op weg naar iedere col was er wel een wandelaar die even stil stond, keek en mij aanmoedigde. Met het toverwoord dat mij iedere keer op slag sneller deed fietsen. Het woord met de mooie rollende r. Het woord waar ik deze vakantie een beetje verliefd op werd: “Courage!”